انجیل و قرآن (قرآن)واژه انجیل ، ۱۲ بار در ۱۲ آیه از ۶ سوره قرآن و همه جا شکل مفرد آن به صراحت یاد شده‌است. ۱ - تصدیق قرآنانجیل ، مورد تایید و تصدیق قرآن است. «نزل علیک الکتـب بالحق مصدقا لما بین یدیه وانزل التورلـة والانجیل»؛ (همان کسی که) کتاب را بحق بر تو نازل کرد، که با نشانه‌های کتب پیشین، منطبق است؛ و « تورات » و «انجیل» را. ۲ - تفسیر آیهدر آیه خطاب به پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می‌فرماید: خداوندی که پاینده و قیوم است" قرآن را بر تو فرستاد که با نشانه‌های حق همراه و با نشانه‌های کتب آسمانی پیشین، کاملا تطبیق می‌کند همان خدایی که تورات و انجیل را پیش از قرآن برای راهنمایی و هدایت بشر نازل کرد" (نزل علیک الکتاب بالحق مصدقا لما بین یدیه و انزل التوراة و الانجیل من قبل هدی للناس). سپس می‌افزاید" همچنین قرآن را که حق را از باطل جدا می‌سازد نازل کرد" (و انزل الفرقان). و بعد از اتمام حجت و نزول آیات از سوی خداوند و گواهی فطرت و عقل بر صدق دعوت پیامبران ، راهی جز مجازات نیست، و لذا در آیه فوق- به دنبال بحثی که در باره حقانیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و قرآن مجید گذشت، می‌فرماید: " کسانی که به آیات خدا کافر شدند کیفر شدیدی دارند" (ان الذین کفروا بآیات الله لهم عذاب شدید). و برای اینکه تصور نشود، توانایی خداوند بر تهدیداتش جای تردید است، می‌افزاید: " خداوند توانا و صاحب انتقام است" (و الله عزیز ذو انتقام). " عزیز" در لغت به معنی هر چیز مشکل غیر قابل نفوذ و غالب می‌باشد. لذا زمینی که عبور از آن به سختی انجام می‌گیرد" عزاز" نامیده می‌شود و نیز هر چیز که بر اثر کمیابی دسترسی به آن مشکل باشد" عزیز" نامیده می‌شود. همچنین افراد نیرومند و توانا که غلبه بر آنها" مشکل" یا" غیر ممکن" است عزیز هستند و هر کجا کلمه" عزیز" بر خدا اطلاق می‌شود به همین معنی است یعنی هیچکس قادر بر غلبه بر او و شکست او نیست و همه در برابر اراده و مشیت او محکوم‌اند. در جمله بالا برای اینکه کافران بدانند این تهدید کاملا جدی است می‌فرماید: خداوند قادر است و به همین دلیل کسی نمی‌تواند در برابر تحقق یافتن تهدیدهای او مقاومت کند، زیرا همانطور که او در جای خود فوق العاده" رحیم و مهربان" است در برابر آنها که شایسته رحمت نیستند عذاب شدید و انتقام دردناک دارد. البته" انتقام" در اصطلاح امروز بیشتر در مواردی به کار می‌رود که اشخاص بر اثر عدم گذشت در برابر خلافکاریها یا اشتباهات دیگران دست به عمل متقابل می‌زنند و حتی مصلحت خود را در عفو و گذشت در نظر نمی‌گیرند این صفت مسلما صفت پسندیده‌ای نیست زیرا انسان در بسیاری از موارد باید عفو و گذشت را بر مقابله به مثل مقدم بدارد ولی" انتقام" در اصل لغت به این معنی نیست، بلکه به معنی کیفر دادن گناهکار است و مسلم است که مجازات گناهکاران گردنکش و ستمگر نه تنها کار پسندیده‌ای است بلکه صرف نظر کردن از آنها مخالف عدالت و حکمت است. ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۱۱۹، برگرفته از مقاله «انجیل و قرآن». |